ચહેરે વસંત

સગપણ તમે

હું મને દેખઉં એ દપણ તમે,
નેઝીલું પ્રતિબિંબ એ સગપણ તમે.
શબ્દને લય સાંપડે છે એટલે,
છે ગઝલ-સજન તણું કારણ તમે.
ફુલ વાસંતી ખીલ્યુ છે બાગમાં,
મહેકતું આઠે પ્રહર વળગણ તમે.
આમ્રમાં ટહુકો સતત કૉકિલ તણો,
ને ધબકતા સ્વાસમાં રણઝણ તમે.
આશ મીરને ફકત છે એટલી,
હૉ નયન મારાં અને આંજણ તમે.

– મીરા આસીફ

સુંદર રચના…

એક વાત પૂછવી છે:

શું ખરેખર તું પતંગિયાને પ્રેમ કરુ છુ???
કે કાંટાના ચોકી પહેરાથી તું ડરુ છું,
ને ચહેરે વસંત રાખુ છું???

પ્રેમ કરે છે. ડરે છે અને રાખે છે એમ ન આવે? બીજા પુરુષ એકવચનમાં કરું છું, ડરું છું અને રાખું છું શી રીતે આવે?

Dear Vivek

This usage is common in Charotar – generally we do say kare chhe, dare chhe, rakhe chhe.

Or perhaps here, the poet might have taken the liberty to keep the rhyme.
Bhadra

it’s to fact poem for evry all who really know about this sation, & it’s really to good for read. EXCELLNT & OOOOOSAM

સરસ. ગુજ્જુભાઈ ગમે તેટલી મુશ્કેલીમાં હોય, કોઈ પૂછે કેમ છો તો જવાબ આપશે “મજામાં”.

સુંદર રચના.