Category: અછાંદસ કાવ્યો

વરસાદ ના પાણીમાં ધીમે ધીમે તરતી કાગળની હોડી એટલે બીજું કંઈ નહીં ધીમે ધીમે દૂર જતું એક બાળકનું બાળપણ.

લાઈટોની ચકાચોંધે આંખો અંજાઈ છે જેમ વર્ષો પહેલાં ગામથી આવ્યા ત્યારે બાપુની અંજાઈ’તી. બધુ રાબેતા મુજબ ગોઠવાઈ ગયું’તું પણ મન ક્યાંય ગોઠતું નહોતું. ઘરની પીઢ ખસેડાઈ’તી નવી જગ્યાએ ઘર બનાવવા ને ઘર આખ્ખું છાપરા વગરનું ‘ટાઈમ્સ સ્કેવર’પર ઉભા ત્યારે સમયે એક વર્તુળ પુરું કર્યું છે.